ขนมรูปไข่ ฝันที่กลายเป็นจริงด้วยแต้มบริจาค

เด็กหญิงชอบกินขนม
โดยเฉพาะขนมรูปไข่สีส้มขาว
.
ตาของเธอว่า ขนมมีตั้งมาก
ทำไมชอบแต่อันนี้ มันแพงเกินไป
เกินกว่ารายได้ของตาจะซื้อให้ได้
.
ราคาที่เกินเอื้อม
ทำให้เด็กน้อยผิดหวังซ้ำๆ
คุณตาว่า เข้าเซเว่นทีไร
ได้ร้องไห้กลับบ้านทุกที
.
แต่ไม่ใช่สำหรับครั้งนี้
ทีมงานบอกกับตาว่า
เราจะให้เธอซื้อขนม
ให้สมกับที่ผิดหวังมาหลายครั้ง
.
ขนมไข่สีส้มขาวนับสิบฟอง
วางเรียงรายหน้าเค้าท์เตอร์
พร้อมด้วยขนมอื่นที่ที่ผ่านมาได้แต่มอง
เราจ่ายมันด้วยแต้ม All Member
.
ความสุขทะลักล้นออกมา
ผ่านสีหน้า แววตา ทะลุแมส
เป็นสัญญาณบอกให้เราหยิบเอามาเล่า
ให้กับผู้บริจาคแต้มทุกท่านได้ทราบว่า
.
แต้มของคุณ ทำให้เด็กน้อยได้รับโอกาส
เอื้อมหยิบขนม ที่ราคาเกินเอื้อม
ได้มาไว้ในครอบครอง
.
แต้ม All member จากคุณคนละเล็กละน้อย
เมื่อสะสมไปเรื่อยๆ มันจะกลายเป็นแต้มก้อนใหญ่
แลก ขนม นม สำหรับเด็กในครอบครัวยากไร้
แลกผ้าอ้อมผู้ใหญ่ ให้ผู้ป่วยติดเตียง
แลกของกินของใช้ปัจจัยพื้นฐาน
เพื่อดูแลสุขอนามัย เยียวยาคุณภาพชีวิต
ได้อีกนับสิบครอบครัว
.
ร่วมส่งต่อแต้มได้ทุกครั้งที่ซื้อของในร้าน 7-11
กดเบอร์ All Member 063-931-6340
ในช่วงที่ชำระค่าสินค้าหรือบริการ
.
สำหรับผู้มีแต้ม All Member และต้องการโอนบริจาค
แต่ติดปัญหาระบบแจ้งโควต้าโอนต่อวันเต็ม
กรุณาทักอินบ๊อกซ์มาหาแอดมิน
เพื่อขอเบอร์สำรองได้เลยค่ะ

Share Button

กลิ่นเหม็นอับที่หายไปบนเสื้อผ้าของคนไร้บ้าน

กลิ่นอับของเหล่าเสื้อผ้าคนไร้บ้านในตะกร้าผ้า​ที่รอคิวรับบริการซักอบผ้าลอยขึ้นมาแตะจมูก​ เมื่อพูดถึงกลิ่น​ ถ้าใครเคยดูหนัง parasite จะมีฉากหนึ่งที่ตัวละครพูดถึงกลิ่นเฉพาะตัวของคนจน​ เช่นกันคนไร้บ้านก็มีกลิ่นเฉพาะเช่นกัน​
.
กลิ่นที่เกิดจากเหงื่อไคล​หลังใช้แรงหาเงินเลี้ยงตัวแต่ไม่มีที่อาบน้ำซักผ้า​ กลิ่นที่เกิดจากการใช้ชีวิตคลุกแดดคลุกฝนคลุกฝุ่นแต่ไม่มีที่อาบน้ำซักผ้า​ กลิ่นที่เกิดจากในบางวันอาจได้ซักผ้าอาบน้ำแต่หาที่ตากผ้าไม่ได้จึงต้องใช้ตัวเองเป็นราวตากผ้า
.
กลิ่นจากเสื้อผ้าคนไร้บ้านนับเป็นสัญญาณที่ดีสำหรับเรา​ สัญญาณ​ว่าการมาให้บริการ​ ซักผ้าอบผ้า​ อาบน้ำให้กับกลุ่มคนไร้บ้านนั้น​ นับว่าเป็นเรื่องที่ถูกต้อง​ ควรทำ เป็นสิ่งที่คนไร้บ้านต้องการจริงๆ​ นอกเหนือ​ อาหาร​ และการงาน​ ต้องการไม่ต้องการขนาดไหนวัดได้จากการมาใช้บริการใน1วันไม่เคยต่ำกว่า 30 คิวขึ้นไป
.
กลับมาพูดถึงเรื่องกลิ่นอีกครั้ง​ เราหวังเป็นอย่างยิ่งว่า​ ถ้าเราเปิดให้บริการอย่างเต็มรูปแบบ​ ทั้งซักผ้า​ อบผ้า​ อาบน้ำ​ ให้บริการได้ในทุกวัน​ และคนไร้บ้านสามารถมาใช้บริการได้บ่อยครั้งตามความต้องการ​ กลิ่นที่เป็นเรื่องเฉพาะของคนจนของคนไร้บ้านนั้น​ มันจะหายไป​ เริ่มกลับกลายเป็นความปกติธรรมดา​
.
ภาวะไร้บ้านของคนไร้บ้านต้องไม่เท่ากับกับว่าพวกเขาต้องอยู่กับสภาพการใช้ชีวิต​ประจำวัน​ที่ย่ำแย่​ ในฐานะมนุษย์​เรารู้ว่าทุกคนควรจะเข้าถึงการดูแลรักษา​ร่างกายและสุขภาพอนามัยของตัวเอง​ พื้นฐานที่สุดเสื้อผ้าควรสะอาด​ เนื้อตัวร่างกายควรถูกชำระล้างได้ในทุกวัน​
.
ถ้ามีใครสักคนมีอุปสรรค​ในการเข้าถึงสิ่งที่มีความเป็นพื้นฐานมากๆแต่ไม่ได้รับ​ ควรแล้วที่สังคมหรือรัฐจะต้องนับเป็นหน้าที่ในการทำให้ใครสักคนนั้นได้เข้าถึงความพื้นฐาน​ เช่น​ การอาบน้ำ​ การซักผ้า​ ให้ได้อย่างสะดวก​ที่สุด
.
มูลนิธิ​กระจกเงา​ตระหนักดี​ Otteri​ ก็ตระหนัก​ดี​ กรุงเทพ​มหานคร​เองก็ตระหนักดี​ เราจึงเริ่มต้นทำสิ่งนี้ขึ้นมา​ สิ่งที่มูลนิธิ​กระจกเงา​เองเรียกมันว่า สดชื่นสถาน​ ที่ตั้งอยู่ใต้สะพานพระปิ่นเกล้า​
.
มูลนิธิกระจกเงา x Otteri x กรุงเทพมหานคร
__________________
สนับสนุนการให้บริการสวัสดิการกับกลุ่มคนไร้บ้านในนาม “สดชื่นสถาน” ได้ที่
โครงการผู้ป่วยข้างถนน โดยมูลนิธิกระจกเงา
เลขที่บัญชี 202-2-58289-4 SCB
Share Button

รอยยิ้มที่เริ่มจากโฟร์โมสต์หนึ่งลัง

“ลูกชายพี่เหรอครับ”
ทีมงามถามแม่บ้านปั๊มน้ำมัน
ที่กำลังถูพื้นห้องน้ำ
โดยมีเด็กชายวัยไม่เกินหกขวบ
เดินวนไปมารอบตัวเธอ
.
เธอพยักหน้าตอบว่า
“ลูกชายหนูเองค่ะ”
คงเป็นช่วงเวลาปิดเทอม
ที่เด็กต้องมาทำงานกับแม่
เพราะที่บ้านไม่มีใครอยู่
.
ทีมงานเดินกลับไปที่รถ
ท่ามกลางฝนที่ตกปรอยๆ
หยิบนมโฟร์โมสต์หนึ่งลัง
เดินกลับมาที่หน้าห้องน้ำ
ยื่นให้แม่บ้าน
ถามย้ำว่าน้องดื่มนมรสจืดได้มั้ย
.
เธอยกมือไหว้ขอบคุณ
ยิ้มอย่างดีใจ
บอกว่าลูกกินเก่ง กินได้ทุกรสค่ะ
.
แม่ทีมงาน เคยเป็นแม่บ้านแบบนี้
ตอนเด็กก็เคยไปทำงานกับแม่
เคยช่วยแม่กวาดถูพื้น
.
วันนี้ยิ้มให้กับเรื่องราวในอดีต
และยิ้มให้กับปัจจุบันที่อยู่ตรงหน้า
นับว่าเป็นวันที่ดีสำหรับเราและเธอครับ

Share Button

1000 คนต่อมื้อ : ณ ครัวกลางของผู้ประสบภัย

ถ้าคุณไม่ได้นอนที่บ้านมาแล้วหนึ่งเดือน
หรือคุณนอนในเต็นท์ที่ไม่ใช่การแคมป์ปิ้ง
แต่คือศูนย์พักพิงผู้ประสบภัยน้ำท่วม
ใช้ห้องน้ำแบบผ้าใบบางๆ ล้อมรอบ
คุณอาจไม่มีแก่ใจตื่นมาหุงข้าวต้มไฟ
เพราะจานชามหม้อไห ยังจมน้ำที่ห้องครัว
.
และถ้าเมนูวันนี้ คือ
แกงจืดต้มฟัก ผัดวุ้นเส้นใส่ไข่
ตามด้วยเมนูของหวานกล้วยบวชชี
มีนมโฟร์โมสต์ และน้ำปลาร้า แถมให้ด้วย
อาจเพิ่มความสุขลดความทุกข์กับคุณได้บ้าง
.
มื้อเย็นนี้ที่ จุดพักพิงชั่วคราวกุดระงุม
อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี
ครัวกระจกเงาเคลื่อนที่ ออกให้บริการ
อาหาร น้ำดื่ม นม และของหวาน
.
เราทำแบบนี้ทุกวัน
ทั้งโรงครัวชั่วคราวและโรงครัวเคลื่อนที่
ในพื้นที่ประสบอุทกภัย อุบลราชธานี
วันละ 3 มื้อเริ่มตั้งแต่หกโมงเช้าถึงสามทุ่ม
ดูแลให้พี่น้องอิ่มท้องมากกว่าพันคนต่อมื้อ
.
สามารถร่วมสนับสนุนครัวกลาง มูลนิธิกระจกเงา
ซื้อข้าวสาร เครื่องปรุง เนื้อสัตว์
น้ำดื่มสะอาด และของใช้อุปโภคบริโภคจำเป็นอื่นๆ
ได้ที่บัญชี กองทุนภัยพิบัติ โดยมูลนิธิกระจกเงา
เลขที่ 202-258298-3 ธ.ไทยพาณิชย์
.
หรือสามารถบริจาคเป็นข้าวสารอาหารแห้ง
มาได้ที่ มูลนิธิกระจกเงา เลขที่ 191
ซอย วิภาวดีรังสิต 62 แยก 4-7
แขวงตลาดบางเขน เขต หลักสี่ กทม. 10210
โทร.061-909-1840, 063-931-6340
Share Button

ทุก ๆ ตีสี่เธอตื่นขึ้นมาเพื่อทำอาหารให้ผู้ประสบภัย

“วันนึงพี่เหนื่อยมาก พี่ตั้งคำถามว่า ฉันทำเพื่ออะไร ฉันต้องตื่นตั้งแต่ตีสี่ เพื่อมาทำกับข้าว คนอื่นเขายังได้นอน ตอนนั้นคิดจริงๆ คืนนั้นทั้งหนาว ทั้งฝนตกด้วย พี่นอนต่อจนตีสี่ครึ่ง แต่ในใจคิดแล้ว ถ้าเราไม่ลุกขึ้นทำ พี่น้องชาวบ้านที่รอกินข้าว เขาจะทำยังไง”
.
“พี่อพยพจากบ้านมาตั้งเพิงพักตั้งแต่ 1 ตุลา นี่ก็จะครบเดือนแล้วที่มาอยู่ตรงนี้ น้ำท่วมรอบนี้ ก็ไม่คิดว่าน้ำจะเยอะขนาดนี้ คิดว่าบ้านตัวเองสูง มีสองชั้น ก็ขนของขึ้นชั้นสอง แล้วย้ายมาตั้งเพิงพักข้างนอก แต่ปรากฏว่าไม่รอด ชั้นสองน้ำท่วมถึงหน้าต่าง ต้องพายเรือไปเปิดหลังคาดูของ โห…ทีวีฉันลอยน้ำแล้ว ของที่มีจมน้ำทั้งหมด พี่ไม่เหลืออะไรแล้ว(น้ำตาคลอ)”
.
“ครัวกลางมันเริ่มจากเพื่อนบ้านกันสามสี่คน เอาของมากองรวมกัน มีเงินออกคนละเล็กละน้อย ทำกับข้าวกินกัน บ้านพี่ก็น้ำท่วมเนอะ มาทำเพิงนอนข้างถนนเหมือนกัน รู้เลยว่ามันลำบาก แค่ขนของจากบ้านหนีน้ำก็หมดแรงแล้ว จะเอาแรงเอาเวลาที่ไหนไปทำกับข้าวกัน ถ้าซื้อกินทุกวันก็ไม่ใช่เงินน้อยๆ”
.
“ให้พี่น้องชาวบ้าน ขนของกันอย่างเดียว ไปทำอะไรที่ต้องหนีน้ำ ถ้าหิว ก็มากินข้าวที่นี่ เอาเงินมารวมกัน 10 บาท 20 บาท นี่คือตั้งต้น มีคนรู้จักกันเอาเงิน มาให้ 2,000 บาท ก็เริ่มเลย ชาวบ้านแถวนี้ก็ช่วยกันระดม พอรู้ว่าเราจะทำครัวกลางใครมีข้าวก็เอาข้าวมา ใครมีผัก มีปลา ก็เอามารวมกัน”
.
“พี่ตื่นตีสี่ ก็เริ่มทำเลย ทีแรกคิดทำเป็นข้าวกล่องเอาไปแจก แต่แบบนั้นมันจะแจกหมดแล้วหมดเลย คนไม่ทันก็ไม่ได้กิน ก็เลยคิดว่าเราทำครัวกลางที่พร้อมให้ทุกคนมากินได้ตลอดเวลา บางคนมัวยุ่งอยู่กับของที่บ้าน ต้องนั่งเรือไปดูของที่บ้าน กว่าจะออกมา ถ้าเป็นข้าวกล่องมันหมดแล้ว เขาก็อดกิน เราเลยทำสำหรับทุกคน มาเวลาไหนก็ยังได้กิน เรียกว่า “หิวเมื่อไหร่ก็แวะมา” มื้อเช้ากินได้ตั้งแต่หกโมงเช้า เพราะบางคนเขาต้องออกไปทำงาน จะได้มีอะไรรองท้อง”
.
“ก็จะทำครัวกลางที่นี่ไปจนกว่าพี่น้องชาวบ้านเรา จะย้ายกลับเข้าบ้านกันหมด ก็เคยมีคนถามพวกเราว่า จะย้ายกลับอีกหรอ ตรงนี้น้ำท่วมตลอด พี่เคยคิดว่าอยากย้ายไปอยู่ที่อื่น แต่ที่นี่บ้านเรา การทำมาค้าขาย หากิน เดินทาง ทุกอย่างมันสะดวก ไปหมด ถึงเราจะอยากไป แต่เราจะไปไหนล่ะ ไปซื้อที่ดินหรอ ที่ดินแปลงนึงสี่ห้าแสน พี่จะเอาเงินที่ไหนล่ะ สำหรับคนมีเงินมันง่าย แต่เราไม่มีไง”
———————————————
ไพลำ วิวรรณรัมย์ ผู้ประสบภัยน้ำท่วม
ชุมชนหาดสวนยา อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี
——————————————-
อาหารปรุงสดใหม่จากครัวกระจกเงา ในช่วง 2 สัปดาห์นี้ สนับสนุนโดย มูลนิธิวายไลฟ์
.
สามารถร่วมสนับสนุนครัวกลาง มูลนิธิกระจกเงา
ซื้อข้าวสาร เครื่องปรุง เนื้อสัตว์ น้ำดื่มสะอาด และของใช้อุปโภคบริโภคจำเป็นอื่นๆ
ได้ที่บัญชี กองทุนภัยพิบัติ โดยมูลนิธิกระจกเงา
เลขที่ 202-258298-3 ธ.ไทยพาณิชย์
Share Button

บ้านที่กลับไม่ได้ของผู้ประสบภัยชาวอุบล

อยู่ที่นี่มาแล้วหนึ่งเดือน
กินตรงนี้ นอนตรงนี้ ที่เดียวกัน
.
ผ้าใบบอบบางเกินกว่า
จะกันไอแดดตอนกลางวัน
กันลมหนาวในยามกลางคืน
.
เปียกปอนทุกครั้งที่ฝนลงเม็ด
และไม่ให้ความปลอดภัยใดๆ
ต่อเด็ก สตรี และทรัพย์สินที่ติดตัว
แต่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่
.
ข่าวรายงานสถานการณ์น้ำลด
แต่เป็นน้ำลดจากถนน
บ้านคนยังคงท่วมอยู่
กลายเป็น “บ้านที่กลับไม่ได้”
.
กระทั่งหากน้ำลดลงแล้ว
บ้านอาจไม่อยู่ในสภาพพักอาศัย
การขัดล้างซ่อมแซม
เป็นภาระที่จะตามมา
.
อยู่ที่นี่มาหนึ่งเดือนแล้ว
ต้องอยู่ต่อไปจนบ้านน้ำลด
อาหารจึงยังเป็นสิ่งจำเป็น
จนกว่าจะได้กลับเข้าบ้าน
.
ถ้ายังไม่ได้กลับบ้าน
อย่างน้อยมีครัวกลางให้เขา
อาหารทำมีแรงขบคิดแก้ไขปัญหา
และทำให้มีชีวิตรอดเพื่อวันต่อไป
.
ที่นี่วารินชำราบ อุบลราชธานี
Share Button

รอยยิ้มแห่งความสุขในวันทุกข์ยากของยายพัน

“ไม่รู้ชีวิตจะเป็นยังไงต่อไป ก็ฝากชีวิตไว้กับเพื่อนบ้านเนอะ พูดกับเขาว่า “ถ้าเอื้อยเป็นอะไรไป ก็ทำศพเอื้อยให้ด้วย” สั่งเสียเอาไว้แล้ว”
.
“ตอนนี้ยายอยู่คนเดียว ตาเสียชีวิตไปยี่สิบกว่าปีแล้ว ส่วนลูกไปรับจ้างก่อสร้างอยู่ปทุมธานี เขาก็ลำบาก ส่งเงินมาให้ยายใช้บ้าง ตอนนี้ยายอยู่ด้วยบัตรคนจน กับเงินผู้สูงอายุ ช่วงนี้ถ้าใครมาบอกให้ไปรับของแจกที่ไหน ยายไปหมด”
.
“สมัยยังมีแรง ยายทำงานโรงงาน ไปแบกไปหามกินนั่นล่ะ ตอนอายุ 50 กว่าก็ยังแข็งแรงนะ แบกหามได้ ยายยังแบกกระสอบน้ำตาลอยู่เลย แต่วันนึงระหว่างทางกลับบ้าน เขายิงกัน ก็ไปโดนลูกหลงเขา ไม่รู้ด้วยว่าใครยิง ฟื้นขึ้นมามีคนบอกว่ายายเกือบไม่รอดแล้ว ตั้งแต่นั้นยายก็ทำงานไม่ได้เหมือนเดิม เดินเหินไม่สะดวก ไม่แข็งแรง ก็เลยไม่ได้ทำงานอีก”
.
“มีคนถามว่าลูกไม่ส่งเงินมาให้เหรอ ยายก็ว่าเขาส่งอยู่ แต่นานๆที ลูกก็ชวนไปอยู่ด้วย แต่เขาทำงานก่อสร้าง ที่อยู่เป็นแคมป์คนงาน ย้ายที่ไปเรื่อยๆ ยายเคยไปอยู่ด้วยแล้ว อยู่ไม่ได้ มันเป็นเพิงสังกะสี เลยกลับมาอยู่บ้านเราดีกว่า”
.
“ยายเป็นโรคกระเพาะ ไขมัน เบาหวาน หมอให้ฉีดอินซูลิน ได้อินซูลินมาต้องแช่ตู้เย็นเก็บไว้ วันที่น้ำท่วมยายวานคนช่วยยกตู้เย็น ยกทีวีข้าวของไว้ที่ชั้นสองของบ้าน คิดว่าจะรอดเพราะเขาบอกว่าน้ำไม่น่าจะสูง”
.
“พอน้ำท่วม ยายออกมาอยู่ศูนย์พักพิง ยายนั่งเรือกลับลงไปดูบ้านรอบนึง พอเห็นบ้านตัวเอง ขามันไม่มีแรงเลย เป็นลมไปเลย คือมันหมด หมดทุกอย่างเลยลูกเอ้ย เราก็หากินไม่ได้แล้วตอนนี้ พอเห็นว่าบ้านเราไม่เหลืออะไรเลย ทีวี ตู้เย็นที่ยกไว้ชั้นสอง มันลอยหมดแล้ว ก็คิดไปว่า แล้วจะทำยังไงดี สิเฮ็ดจังได๋ คนอื่นเขาคงคิดว่าของราคาไม่เท่าไหร่ แต่มันคือของมีค่าของยาย หมดแล้วก็คือหมด หาใหม่ไม่ได้อีก ตอนนี้ก็ไม่กลับไปดูอีกเลย”
.
“ต้องรับสภาพเนอะ จะให้ทำยังไง ยังเหลืออะไร ก็อยู่แบบนั้น เหลือแค่เตาก็เอาเตานั่นแหละหุงข้าว เดือนที่แล้วลูกชายโอนเงินมาพันนึง ก็เอามาจ่ายค่าไม้ทำเพิงพัก 500 บาท ตอนนี้อยู่ที่ศูนย์พักพิงมาเป็นเดือนแล้ว มันทุกข์แหละ แต่ยายเลือกจะมีความสุขได้เห็นเพื่อน เห็นหมู่ ได้เดินพูดคุยกัน ชวนกันไปกินข้าว”
———————————–
นางพัน สุวรรณทัพ อายุ 67 ปี
ผู้ประสบอุทกภัย ชุมชนหาดสวนยา
อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี
———————————–
ทันทีที่บ้านยายพันน้ำลดลง
กระจกเงาจะชวนอาสาสมัคร ไปล้างบ้าน
และซ่อมแซมบ้าน เฟอร์นิเจอร์ที่ชำรุด
พร้อมกับนำตู้เย็น เครื่องใช้ไฟฟ้า
ของใช้ภายในบ้านที่ได้จากการบริจาค
ไปส่งต่อให้ยายถึงที่
.
ใครพร้อมเป็นอาสาล้างบ้าน
เตรียมตัวรอประกาศรับสมัครได้เลย
Share Button

สะท้อนชีวิตของผู้ประสบภัย ผ่านมุมมองอาสาสมัครคนหนึ่ง

“พอน้ำท่วมอุบลฯ หลายคนบอกว่าวิธีแก้ คือ ก็ย้ายไปอยู่ที่อื่นสิ ที่ที่น้ำไม่ท่วม แต่ชาวบ้านจริงๆเขาต้นทุนต่ำ จะจัดสรรพื้นที่ให้เขายังไงล่ะ จะให้ที่ดิน จะให้เช่าที่ หรือให้ที่ทำมาหากิน ไม่มีใครบอกว่าจะให้ทำยังไง มีแต่บอกให้ย้ายออกไป ไม่มีคำตอบให้เขา”
.
“ตอนน้ำเริ่มท่วม ผมไปช่วยชาวบ้านขนของออกมาจุดนึง ยังไม่ทันได้กางเต้นท์ กางผ้าใบเลย ต้องย้ายไปอีกจุด เพราะจุดที่ย้ายมาน้ำท่วมมาถึงแล้ว มันก็มีคำถามว่า ทำไมเขาไม่ย้ายไปที่สูงทีเดียวเลย เพราะเขาคิดว่าน้ำจะไม่สูงขนาดนั้นไง ข้อมูลน้ำที่ชาวบ้านได้รับจากทางการ มันไม่เป็นจริง ทำให้ชาวบ้านต้องย้ายหลายรอบ”
.
“วันนั้นทั้งฝนตก ทั้งน้ำขึ้นสูง นั่งพักเหนื่อยจากช่วยชาวบ้านขนของหนีน้ำ ผมเห็นพวกเขานั่งกินข้าวเหนียวกับน้ำปลา วันนั้นมันชุลมุนต้องรีบขนของหนีน้ำ ไม่มีใครเตรียมกับข้าวกินหรอก เลยคิดว่า ต้องมีครัวกลางคอยเตรียมอาหารให้ชาวบ้านที่อพยพหนีน้ำมา”
.
“ครัวกลางสำคัญ เพราะมันน้อยมากที่ชาวบ้านจะเตรียมอุปกรณ์ทำครัวมา เขาจะหยิบที่นอน เสื้อผ้ามาก่อน หรือของที่เขากังวลว่าจะเสียหาย แต่เขาไม่ได้ขนหม้อ ไห กระทะ มา น้อยมากที่คนจะทำกับข้าวกินเองที่ศูนย์พักพิง”
.
“ถ้าไม่มีครัวกลาง เขาต้องกินตามอัตภาพ ใครมาแจกอะไร ก็ต้องกินอย่างนั้น หลายคนที่ทำงาน เขาไม่ได้ลาออกจากงาน ก็จำเป็นต้องไปทำงาน การเดินทางสัญจรก็ลำบาก ไปทำงานช้าก็มีปัญหา ไม่มีเวลาทำอาหารหรอก เราจึงอยากทำครัวกลางขึ้นมาช่วยพวกเขา”
.
“ครัวกลางมันต่างจากที่เขาเอาของมาแจก เราจะทำอาหารสดใหม่ทุกมื้อ ของเราจะไม่เสีย ของแจกบางทีที่เราได้รับมา เขาทำแต่เช้าแล้ว กว่าจะมาถึงเรา อาหารมันบูดไปแล้วก็มี แล้วครัวกลางจะทั่วถึงกว่า ใครจะกินอะไรก็มาเลย อยากกินก็มาทำได้ แต่ขอแค่เอาไปกินเท่าที่อิ่ม ไม่ต้องเอาไปตุน มันต่างจากการเอามาแจก ถ้าของแจกโดยพฤติกรรมคนจะเอาไปกักตุนไว้ แต่ครัวกลางเขารู้ว่ากินแค่อิ่ม หิวก็เดินมากินอีกเพราะของมันไม่หมด”
.
“พอน้ำลด มันมีงานล้างบ้าน เพราะมันจมน้ำนาน ทำไมต้องช่วย ทำไมล้างบ้านเองไม่ได้ เพราะข้อแรกอุปกรณ์ราคาแพง มีเงิน 300 บาทได้อุปกรณ์มานิดเดียว บางคนก็ไม่มีแรงกำลังที่จะล้างบ้าน เช่น คนป่วย คนแก่ คนที่อยู่คนเดียว ต้องหยุดงานหลายวัน เพื่อไปล้างบ้าน เราก็จะไปช่วยเขา”
.
“บ้านผมก็น้ำท่วม เวลาเราล้างบ้านด้วยคนๆ เดียว กับช่วยกันหลายคน มันต่างกันมาก ถ้ามีหลายคนมาช่วย กำลังใจของชาวบ้านจะดี มีเพื่อนช่วยคิด ช่วยทำ จากที่คิดว่าจะต้องทำ 4 วันก็เหลือครึ่งวันจบ เขาก็มีเวลาไปทำอย่างอื่น”
.
“มาเป็นอาสาสมัคร ครอบครัวไม่เคยขัด พวกเขาดีใจที่เราทำแบบนี้ ทีแรกคนอื่นก็มองว่าผมสร้างคอนเท้นต์ ต้องการเรียกร้องความสนใจ แต่ผมไม่แคร์ ผมบอกเลยว่า ให้รอชม เพราะเวลาจะพิสูจน์ ผมทำต่อเนื่อง แม้แต่คนที่ว่าผมว่าทำคอนเท้นต์ ตอนนี้ยังมาขอความช่วยเหลือกับผม ผมก็ช่วยครับ ไม่มีปัญหาเลย”
.
“ผมคิดว่าสิ่งที่ผมทำงานอาสาสมัคร จะทำให้มีคนอย่างผมมากขึ้น จากคนที่ผมให้ความช่วยเหลือ เขาจะเปลี่ยนจากผู้รับมาเป็นผู้ให้ แล้วมันจะเกิดการผลักดัน ช่วยเหลือกันและกัน”
____________________________
โต้ง สถาพร ศรีแย้ม
อาสาสมัครครัวกลางและล้างบ้าน
พื้นที่ประสบอุทกภัย
อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี
____________________________
กระจกเงากำลังเข้าสู่ภารกิจล้างบ้าน
มหกรรมฟื้นฟูผู้ประสบภัยหลังน้ำลดใกล้มาถึงแล้ว
ใครพร้อมเป็นอาสาล้างบ้าน
เตรียมตัวรอประกาศรับสมัครได้เลย!!
Share Button

เยียวยาใจเด็กผู้ประสบภัย ด้วยขนมจากแต้มบริจาค

เมื่อเด็กคือผู้ประสบภัย
สิ่งใดจะเยียวยาหัวใจได้ดีกว่า ขนม!!
.
ทีมงานกระจกเงา
ชวนเด็กๆ กว่า 40 คน บุก 7-11
เลือกซื้อขนม นม น้ำ ตามใจที่อยากกิน
เด็กเล็กๆ พ่อแม่อุ้มมาซื้อนม
เด็กโตหน่อยซื้อขนม หยิบได้ตามที่ชอบ
231,700 แต้ม All Member
จากการบริจาคของคุณ
ถูกใช้เพื่อซื้อความสุขให้เด็กๆ
ที่อพยพหนีน้ำ เข้ามาอยู่ในศูนย์พักพิง
หน้าวัดสุขสำราญ อ.วารินชำราบ จ.อุบลฯ
เด็กๆ กินอยู่ที่นี่มาเดือนกว่าแล้ว
ในขณะที่หลังคาบ้านตนเองยังจมมิดน้ำ
วันนี้เราใช้เวลาแค่สิบกว่านาที
เพื่อเลือกซื้อขนมในร้าน
แต่นั่นเป็นสิบกว่านาที
ที่ความสนุกกระจายเต็มพื้นที่ 7-11
วันนี้ หากคุณเข้าใช้จ่าย ที่ 7-11
สามารถรบริจาคแต้ม All Member ของคุณ
เพียงบอกเบอร์ 063-931-6340
.
สำหรับผู้มีแต้ม All Member และต้องการโอนบริจาค
แต่ติดปัญหาระบบแจ้งโควต้าโอนต่อวันเต็ม
กรุณาทักอินบ๊อกซ์มาหาแอดมิน
เพื่อขอเบอร์สำรองได้เลยค่ะ
.
นอกจากสะสมแต้มที่ 7-11 แล้ว
ทุกการใช้จ่ายที่ Family Mart
Top Supermarket, Big C, Lotus
ห้างในเครือเดอะมอลล์ หรือเซ็นทรัล
รวมทั้งปั้มน้ำมันทุกแห่ง
.
สามารถเปลี่ยนเป็นความช่วยเหลือ
ถึงผู้คนที่ต้องการในหน้างานกระจกเงา
เพียงแค่สะสมแต้ม แจ้งเบอร์ 063-931-6340
Share Button

ทุกครั้งที่พบคนเร่ร่อน เธอจะนึกถึงลูกชายที่หายไป

“บ้านที่อยู่ตอนนี้ เคยเป็นบ้านของแม่ แต่ตอนโจ้โดนจับ แม่เอาบ้านไปจำนอง เพื่อสู้คดี เราไม่มีเครดิตอะไร เลยต้องไปจำนองกับพวกเงินกู้นอกระบบ เขาให้เวลาปีเดียว เราไม่มีเงินไปคืน สุดท้ายบ้านโดนยึด กลายเป็นตอนนี้แม่เช่าบ้าน ที่เคยเป็นของตัวเองอยู่”
.
“ตอนนั้นโจ้เป็นวัยรุ่น เขาไปทำงานกับน้าที่กรุงเทพฯ แล้วคนมีเรื่องกัน โจ้อยู่ตรงนั้นพอดี คนมีเรื่องเขาโยนปืนมาให้โจ้ ด้วยความที่เขาซื่อๆ ก็เก็บปืนไว้ แล้ววันนั้นเขาไปเยี่ยมเพื่อนที่โรงพยาบาล พยาบาลเห็นโจ้มีปืนติดตัว เลยแจ้งตำรวจมาจับ”
.
“โจ้รับสารภาพ เขาไม่เคยมีประวัติคดีอะไรมาก่อน ศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุกแต่ให้รอลงอาญา 2 ปี ต้องไปรายงานตัวที่สำนักงานคุมประพฤติ ก็ไปไม่เคยขาด อยู่ๆ ตอนนั้นมีตำรวจมาบอกว่า คสช.เขามีคำสั่งกวาดล้างคดีปืน คดีมีการอุทธรณ์ เขาพามาขึ้นศาลโจ้โดนตัดสินจำคุกหนึ่งปีหกเดือน ก็เข้าเรือนจำวันนั้นเลย”
.
🎶อยากให้เธอ อยู่อย่างนี้ ตลอดไป อยู่อย่างนี้กับฉัน ไม่ต้องจากกันได้มั้ย🎶”โจ้ชอบร้องเพลงท่อนนี้ของเพลง “สู้เพื่อรัก” ของ หลง ลงลายให้แม่ฟัง โจ้ชอบเล่นกีต้าร์ร้องเพลง เขาเป็นคนไม่สุงสิงกับใครตั้งแต่เด็กๆ เขาจะชอบมากอดมาหอมแม่ ไม่เกเรอยู่ติดบ้าน”
.
“ตอนเขาติดคุกที่กรุงเทพฯ แม่ไปเยี่ยมเขาครั้งแรก บอกเขาให้ทำตัวให้ดี อดทนเดี๋ยวก็ได้ออกมาแล้ว เขายังปกติดีอยู่ แต่พอแม่ไปเยี่ยมครั้งต่อๆมา เหมือนเขาผิดปกติ นั่งเหม่อลอย สายตาเขาไม่เหมือนเดิม ถามซ้ำๆว่าแม่มายังไง มากับใคร แม่รู้เลยว่าเขาไม่ปกติแล้ว หรือว่าเขาไปโดนอะไรมาในคุก”
.
“โจ้ติดคุกจริงแค่ 6 เดือน ทุกครั้งที่แม่ขึ้นไปเยี่ยมเขา จะฝากเงินไว้ให้ตลอด พอวันปล่อยตัว เขามีเงินเก็บ 6,000 บาท เพราะเขาไม่ใช้อะไรเลย บอกว่าไม่รู้จะซื้ออะไร เพราะในนั้นมีข้าวให้กินฟรี ตอนออกมาเขายังแจกเงินคนที่ไม่มีญาติมาเยี่ยม โจ้เป็นคนจิตใจดี เขาชอบเก็บหมาเก็บแมวตามข้างทางมาเลี้ยงที่บ้าน บางวันแม่ทำแกงหม้อใหญ่ เขาก็ตักไปแจกคน”
.
“หลังออกจากคุก แววตาโจ้เปลี่ยนไปมาก จากเคยร่าเริงเป็นเซื่องซึม บางวันพูดคนเดียว หัวเราะคนเดียว พาเขาไปโรงพยาบาล หมอบอกว่า เขาถูกกระทำบางอย่างที่กระทบกระเทือนอย่างหนัก ตอนนี้แม้จะอายุยี่สิบแต่สมองเขาเหมือนเด็กประถม ก็รักษาเขา กินยาจิตเวชต่อเนื่อง”
.
“จนวันหนึ่ง ยายเขาเป็นคนพูดเสียงดัง โจ้ตกใจวิ่งไปตบยาย แม่รีบวิ่งไปล๊อคคอเขา เขาก็ตบโดนแม่ ตะโกนพูดคนเดียว ว่า “ทรยศ ทรยศ” แม่ค่อยๆบอกเขาว่านี่ คือแม่นะ แม่กอดเขานะ ตอนนี้อยู่ที่บ้านเรา ไม่ได้อยู่ที่คุก เขาค่อยๆ พูดว่า “อยู่บ้านๆ”แล้วหัวเราะออกมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แม่เจ็บปวดมาก ลูกเราติดคุก 6 เดือนแต่เขาโดนอะไรมาบ้าง ถึงเปลี่ยนเป็นคนละคน”
.
“ก่อนวันที่เขาหายไป เขายังอ้อนแม่ให้อาบน้ำให้เขา แต่แม่บอกว่าเขาโตแล้วให้อาบเอง พอเขาอาบเสร็จแม่มาแต่งตัวปะแป้งให้เขาเหมือนเด็กๆ พอวันต่อมาเขาก็หายออกจากบ้านไป แม่ก็ขี่มอเตอร์ไซค์ออกไปตามหา ยืมรถยนต์ของเพื่อนออกไปดูตามที่ต่างๆ”
.
“ทุกวันนี้เวลาเจอคนเร่ร่อนจะไปดูว่าใช่ลูกเรามั้ย มันหดหู่ ถ้าโจ้ต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ ผ่านมาสองปีกว่าแล้ว ไม่รู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่มั้ย แต่ตราบใดยังไม่เจอศพเขา แม่ก็หวังว่าวันหนึ่งเขาจะได้กลับบ้าน”
——————————————————-
อุมาพร พุทธศรี แม่
สหภาพ พุทธศรี (โจ้) คนหาย
——————————————————-
คนหาย !!!
ชื่อ นายสหภาพ พุทธศรี หรือ โจ้ อายุ 24 ปี
หายจากบ้านที่บ้านเกาะยาว ต.หน้าสตน
อ.หัวไทร จ.นครศรีธรรมราช
เมื่อวันที่ 12 มิ.ย. 2563
.
คนหาย สูง 178 ซม. หนัก 80 กก.
ผิวสีขาว-เหลือง ลักษณะผมสั้นฟู ผมสีดำ
มีรอยแผลเป็นตามร่างกาย
.
การแต่งกายสวมเสื้อยืดสีดำ
มีลายสกรีนด้านหลังสีเหลือง
สวมกางเกงขาสามส่วนสีเขียวขี้ม้า
สวมรองเท้าแตะหนีบสีดำสายคาดสีส้ม
.
***สัปดาห์ที่แล้วทีมงานเดินทางมาประสานเก็บตัวอย่างดีเอ็นเอแม่โจ้ ที่ อ.หัวไทร จ.นครศรีธรรมราช เพื่อตรวจเทียบกับศพนิรนามของสถาบันนิติวิทยาศาสตร์ กระทรวงยุติธรรม***
——————————————————-
สนับสนุน การพาคนหายกลับบ้าน
บัญชีโครงการศูนย์ข้อมูลคนหาย โดยมูลนิธิกระจกเงา
SCB 202-258-288-6
Share Button