ป้ายกำกับ: #ผู้ประสบอุทกภัยน้ำท่วม

1000 คนต่อมื้อ : ณ ครัวกลางของผู้ประสบภัย

ถ้าคุณไม่ได้นอนที่บ้านมาแล้วหนึ่งเดือน
หรือคุณนอนในเต็นท์ที่ไม่ใช่การแคมป์ปิ้ง
แต่คือศูนย์พักพิงผู้ประสบภัยน้ำท่วม
ใช้ห้องน้ำแบบผ้าใบบางๆ ล้อมรอบ
คุณอาจไม่มีแก่ใจตื่นมาหุงข้าวต้มไฟ
เพราะจานชามหม้อไห ยังจมน้ำที่ห้องครัว
.
และถ้าเมนูวันนี้ คือ
แกงจืดต้มฟัก ผัดวุ้นเส้นใส่ไข่
ตามด้วยเมนูของหวานกล้วยบวชชี
มีนมโฟร์โมสต์ และน้ำปลาร้า แถมให้ด้วย
อาจเพิ่มความสุขลดความทุกข์กับคุณได้บ้าง
.
มื้อเย็นนี้ที่ จุดพักพิงชั่วคราวกุดระงุม
อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี
ครัวกระจกเงาเคลื่อนที่ ออกให้บริการ
อาหาร น้ำดื่ม นม และของหวาน
.
เราทำแบบนี้ทุกวัน
ทั้งโรงครัวชั่วคราวและโรงครัวเคลื่อนที่
ในพื้นที่ประสบอุทกภัย อุบลราชธานี
วันละ 3 มื้อเริ่มตั้งแต่หกโมงเช้าถึงสามทุ่ม
ดูแลให้พี่น้องอิ่มท้องมากกว่าพันคนต่อมื้อ
.
สามารถร่วมสนับสนุนครัวกลาง มูลนิธิกระจกเงา
ซื้อข้าวสาร เครื่องปรุง เนื้อสัตว์
น้ำดื่มสะอาด และของใช้อุปโภคบริโภคจำเป็นอื่นๆ
ได้ที่บัญชี กองทุนภัยพิบัติ โดยมูลนิธิกระจกเงา
เลขที่ 202-258298-3 ธ.ไทยพาณิชย์
.
หรือสามารถบริจาคเป็นข้าวสารอาหารแห้ง
มาได้ที่ มูลนิธิกระจกเงา เลขที่ 191
ซอย วิภาวดีรังสิต 62 แยก 4-7
แขวงตลาดบางเขน เขต หลักสี่ กทม. 10210
โทร.061-909-1840, 063-931-6340
Share Button

ทุก ๆ ตีสี่เธอตื่นขึ้นมาเพื่อทำอาหารให้ผู้ประสบภัย

“วันนึงพี่เหนื่อยมาก พี่ตั้งคำถามว่า ฉันทำเพื่ออะไร ฉันต้องตื่นตั้งแต่ตีสี่ เพื่อมาทำกับข้าว คนอื่นเขายังได้นอน ตอนนั้นคิดจริงๆ คืนนั้นทั้งหนาว ทั้งฝนตกด้วย พี่นอนต่อจนตีสี่ครึ่ง แต่ในใจคิดแล้ว ถ้าเราไม่ลุกขึ้นทำ พี่น้องชาวบ้านที่รอกินข้าว เขาจะทำยังไง”
.
“พี่อพยพจากบ้านมาตั้งเพิงพักตั้งแต่ 1 ตุลา นี่ก็จะครบเดือนแล้วที่มาอยู่ตรงนี้ น้ำท่วมรอบนี้ ก็ไม่คิดว่าน้ำจะเยอะขนาดนี้ คิดว่าบ้านตัวเองสูง มีสองชั้น ก็ขนของขึ้นชั้นสอง แล้วย้ายมาตั้งเพิงพักข้างนอก แต่ปรากฏว่าไม่รอด ชั้นสองน้ำท่วมถึงหน้าต่าง ต้องพายเรือไปเปิดหลังคาดูของ โห…ทีวีฉันลอยน้ำแล้ว ของที่มีจมน้ำทั้งหมด พี่ไม่เหลืออะไรแล้ว(น้ำตาคลอ)”
.
“ครัวกลางมันเริ่มจากเพื่อนบ้านกันสามสี่คน เอาของมากองรวมกัน มีเงินออกคนละเล็กละน้อย ทำกับข้าวกินกัน บ้านพี่ก็น้ำท่วมเนอะ มาทำเพิงนอนข้างถนนเหมือนกัน รู้เลยว่ามันลำบาก แค่ขนของจากบ้านหนีน้ำก็หมดแรงแล้ว จะเอาแรงเอาเวลาที่ไหนไปทำกับข้าวกัน ถ้าซื้อกินทุกวันก็ไม่ใช่เงินน้อยๆ”
.
“ให้พี่น้องชาวบ้าน ขนของกันอย่างเดียว ไปทำอะไรที่ต้องหนีน้ำ ถ้าหิว ก็มากินข้าวที่นี่ เอาเงินมารวมกัน 10 บาท 20 บาท นี่คือตั้งต้น มีคนรู้จักกันเอาเงิน มาให้ 2,000 บาท ก็เริ่มเลย ชาวบ้านแถวนี้ก็ช่วยกันระดม พอรู้ว่าเราจะทำครัวกลางใครมีข้าวก็เอาข้าวมา ใครมีผัก มีปลา ก็เอามารวมกัน”
.
“พี่ตื่นตีสี่ ก็เริ่มทำเลย ทีแรกคิดทำเป็นข้าวกล่องเอาไปแจก แต่แบบนั้นมันจะแจกหมดแล้วหมดเลย คนไม่ทันก็ไม่ได้กิน ก็เลยคิดว่าเราทำครัวกลางที่พร้อมให้ทุกคนมากินได้ตลอดเวลา บางคนมัวยุ่งอยู่กับของที่บ้าน ต้องนั่งเรือไปดูของที่บ้าน กว่าจะออกมา ถ้าเป็นข้าวกล่องมันหมดแล้ว เขาก็อดกิน เราเลยทำสำหรับทุกคน มาเวลาไหนก็ยังได้กิน เรียกว่า “หิวเมื่อไหร่ก็แวะมา” มื้อเช้ากินได้ตั้งแต่หกโมงเช้า เพราะบางคนเขาต้องออกไปทำงาน จะได้มีอะไรรองท้อง”
.
“ก็จะทำครัวกลางที่นี่ไปจนกว่าพี่น้องชาวบ้านเรา จะย้ายกลับเข้าบ้านกันหมด ก็เคยมีคนถามพวกเราว่า จะย้ายกลับอีกหรอ ตรงนี้น้ำท่วมตลอด พี่เคยคิดว่าอยากย้ายไปอยู่ที่อื่น แต่ที่นี่บ้านเรา การทำมาค้าขาย หากิน เดินทาง ทุกอย่างมันสะดวก ไปหมด ถึงเราจะอยากไป แต่เราจะไปไหนล่ะ ไปซื้อที่ดินหรอ ที่ดินแปลงนึงสี่ห้าแสน พี่จะเอาเงินที่ไหนล่ะ สำหรับคนมีเงินมันง่าย แต่เราไม่มีไง”
———————————————
ไพลำ วิวรรณรัมย์ ผู้ประสบภัยน้ำท่วม
ชุมชนหาดสวนยา อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี
——————————————-
อาหารปรุงสดใหม่จากครัวกระจกเงา ในช่วง 2 สัปดาห์นี้ สนับสนุนโดย มูลนิธิวายไลฟ์
.
สามารถร่วมสนับสนุนครัวกลาง มูลนิธิกระจกเงา
ซื้อข้าวสาร เครื่องปรุง เนื้อสัตว์ น้ำดื่มสะอาด และของใช้อุปโภคบริโภคจำเป็นอื่นๆ
ได้ที่บัญชี กองทุนภัยพิบัติ โดยมูลนิธิกระจกเงา
เลขที่ 202-258298-3 ธ.ไทยพาณิชย์
Share Button

บ้านที่กลับไม่ได้ของผู้ประสบภัยชาวอุบล

อยู่ที่นี่มาแล้วหนึ่งเดือน
กินตรงนี้ นอนตรงนี้ ที่เดียวกัน
.
ผ้าใบบอบบางเกินกว่า
จะกันไอแดดตอนกลางวัน
กันลมหนาวในยามกลางคืน
.
เปียกปอนทุกครั้งที่ฝนลงเม็ด
และไม่ให้ความปลอดภัยใดๆ
ต่อเด็ก สตรี และทรัพย์สินที่ติดตัว
แต่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่
.
ข่าวรายงานสถานการณ์น้ำลด
แต่เป็นน้ำลดจากถนน
บ้านคนยังคงท่วมอยู่
กลายเป็น “บ้านที่กลับไม่ได้”
.
กระทั่งหากน้ำลดลงแล้ว
บ้านอาจไม่อยู่ในสภาพพักอาศัย
การขัดล้างซ่อมแซม
เป็นภาระที่จะตามมา
.
อยู่ที่นี่มาหนึ่งเดือนแล้ว
ต้องอยู่ต่อไปจนบ้านน้ำลด
อาหารจึงยังเป็นสิ่งจำเป็น
จนกว่าจะได้กลับเข้าบ้าน
.
ถ้ายังไม่ได้กลับบ้าน
อย่างน้อยมีครัวกลางให้เขา
อาหารทำมีแรงขบคิดแก้ไขปัญหา
และทำให้มีชีวิตรอดเพื่อวันต่อไป
.
ที่นี่วารินชำราบ อุบลราชธานี
Share Button

รอยยิ้มแห่งความสุขในวันทุกข์ยากของยายพัน

“ไม่รู้ชีวิตจะเป็นยังไงต่อไป ก็ฝากชีวิตไว้กับเพื่อนบ้านเนอะ พูดกับเขาว่า “ถ้าเอื้อยเป็นอะไรไป ก็ทำศพเอื้อยให้ด้วย” สั่งเสียเอาไว้แล้ว”
.
“ตอนนี้ยายอยู่คนเดียว ตาเสียชีวิตไปยี่สิบกว่าปีแล้ว ส่วนลูกไปรับจ้างก่อสร้างอยู่ปทุมธานี เขาก็ลำบาก ส่งเงินมาให้ยายใช้บ้าง ตอนนี้ยายอยู่ด้วยบัตรคนจน กับเงินผู้สูงอายุ ช่วงนี้ถ้าใครมาบอกให้ไปรับของแจกที่ไหน ยายไปหมด”
.
“สมัยยังมีแรง ยายทำงานโรงงาน ไปแบกไปหามกินนั่นล่ะ ตอนอายุ 50 กว่าก็ยังแข็งแรงนะ แบกหามได้ ยายยังแบกกระสอบน้ำตาลอยู่เลย แต่วันนึงระหว่างทางกลับบ้าน เขายิงกัน ก็ไปโดนลูกหลงเขา ไม่รู้ด้วยว่าใครยิง ฟื้นขึ้นมามีคนบอกว่ายายเกือบไม่รอดแล้ว ตั้งแต่นั้นยายก็ทำงานไม่ได้เหมือนเดิม เดินเหินไม่สะดวก ไม่แข็งแรง ก็เลยไม่ได้ทำงานอีก”
.
“มีคนถามว่าลูกไม่ส่งเงินมาให้เหรอ ยายก็ว่าเขาส่งอยู่ แต่นานๆที ลูกก็ชวนไปอยู่ด้วย แต่เขาทำงานก่อสร้าง ที่อยู่เป็นแคมป์คนงาน ย้ายที่ไปเรื่อยๆ ยายเคยไปอยู่ด้วยแล้ว อยู่ไม่ได้ มันเป็นเพิงสังกะสี เลยกลับมาอยู่บ้านเราดีกว่า”
.
“ยายเป็นโรคกระเพาะ ไขมัน เบาหวาน หมอให้ฉีดอินซูลิน ได้อินซูลินมาต้องแช่ตู้เย็นเก็บไว้ วันที่น้ำท่วมยายวานคนช่วยยกตู้เย็น ยกทีวีข้าวของไว้ที่ชั้นสองของบ้าน คิดว่าจะรอดเพราะเขาบอกว่าน้ำไม่น่าจะสูง”
.
“พอน้ำท่วม ยายออกมาอยู่ศูนย์พักพิง ยายนั่งเรือกลับลงไปดูบ้านรอบนึง พอเห็นบ้านตัวเอง ขามันไม่มีแรงเลย เป็นลมไปเลย คือมันหมด หมดทุกอย่างเลยลูกเอ้ย เราก็หากินไม่ได้แล้วตอนนี้ พอเห็นว่าบ้านเราไม่เหลืออะไรเลย ทีวี ตู้เย็นที่ยกไว้ชั้นสอง มันลอยหมดแล้ว ก็คิดไปว่า แล้วจะทำยังไงดี สิเฮ็ดจังได๋ คนอื่นเขาคงคิดว่าของราคาไม่เท่าไหร่ แต่มันคือของมีค่าของยาย หมดแล้วก็คือหมด หาใหม่ไม่ได้อีก ตอนนี้ก็ไม่กลับไปดูอีกเลย”
.
“ต้องรับสภาพเนอะ จะให้ทำยังไง ยังเหลืออะไร ก็อยู่แบบนั้น เหลือแค่เตาก็เอาเตานั่นแหละหุงข้าว เดือนที่แล้วลูกชายโอนเงินมาพันนึง ก็เอามาจ่ายค่าไม้ทำเพิงพัก 500 บาท ตอนนี้อยู่ที่ศูนย์พักพิงมาเป็นเดือนแล้ว มันทุกข์แหละ แต่ยายเลือกจะมีความสุขได้เห็นเพื่อน เห็นหมู่ ได้เดินพูดคุยกัน ชวนกันไปกินข้าว”
———————————–
นางพัน สุวรรณทัพ อายุ 67 ปี
ผู้ประสบอุทกภัย ชุมชนหาดสวนยา
อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี
———————————–
ทันทีที่บ้านยายพันน้ำลดลง
กระจกเงาจะชวนอาสาสมัคร ไปล้างบ้าน
และซ่อมแซมบ้าน เฟอร์นิเจอร์ที่ชำรุด
พร้อมกับนำตู้เย็น เครื่องใช้ไฟฟ้า
ของใช้ภายในบ้านที่ได้จากการบริจาค
ไปส่งต่อให้ยายถึงที่
.
ใครพร้อมเป็นอาสาล้างบ้าน
เตรียมตัวรอประกาศรับสมัครได้เลย
Share Button

สะท้อนชีวิตของผู้ประสบภัย ผ่านมุมมองอาสาสมัครคนหนึ่ง

“พอน้ำท่วมอุบลฯ หลายคนบอกว่าวิธีแก้ คือ ก็ย้ายไปอยู่ที่อื่นสิ ที่ที่น้ำไม่ท่วม แต่ชาวบ้านจริงๆเขาต้นทุนต่ำ จะจัดสรรพื้นที่ให้เขายังไงล่ะ จะให้ที่ดิน จะให้เช่าที่ หรือให้ที่ทำมาหากิน ไม่มีใครบอกว่าจะให้ทำยังไง มีแต่บอกให้ย้ายออกไป ไม่มีคำตอบให้เขา”
.
“ตอนน้ำเริ่มท่วม ผมไปช่วยชาวบ้านขนของออกมาจุดนึง ยังไม่ทันได้กางเต้นท์ กางผ้าใบเลย ต้องย้ายไปอีกจุด เพราะจุดที่ย้ายมาน้ำท่วมมาถึงแล้ว มันก็มีคำถามว่า ทำไมเขาไม่ย้ายไปที่สูงทีเดียวเลย เพราะเขาคิดว่าน้ำจะไม่สูงขนาดนั้นไง ข้อมูลน้ำที่ชาวบ้านได้รับจากทางการ มันไม่เป็นจริง ทำให้ชาวบ้านต้องย้ายหลายรอบ”
.
“วันนั้นทั้งฝนตก ทั้งน้ำขึ้นสูง นั่งพักเหนื่อยจากช่วยชาวบ้านขนของหนีน้ำ ผมเห็นพวกเขานั่งกินข้าวเหนียวกับน้ำปลา วันนั้นมันชุลมุนต้องรีบขนของหนีน้ำ ไม่มีใครเตรียมกับข้าวกินหรอก เลยคิดว่า ต้องมีครัวกลางคอยเตรียมอาหารให้ชาวบ้านที่อพยพหนีน้ำมา”
.
“ครัวกลางสำคัญ เพราะมันน้อยมากที่ชาวบ้านจะเตรียมอุปกรณ์ทำครัวมา เขาจะหยิบที่นอน เสื้อผ้ามาก่อน หรือของที่เขากังวลว่าจะเสียหาย แต่เขาไม่ได้ขนหม้อ ไห กระทะ มา น้อยมากที่คนจะทำกับข้าวกินเองที่ศูนย์พักพิง”
.
“ถ้าไม่มีครัวกลาง เขาต้องกินตามอัตภาพ ใครมาแจกอะไร ก็ต้องกินอย่างนั้น หลายคนที่ทำงาน เขาไม่ได้ลาออกจากงาน ก็จำเป็นต้องไปทำงาน การเดินทางสัญจรก็ลำบาก ไปทำงานช้าก็มีปัญหา ไม่มีเวลาทำอาหารหรอก เราจึงอยากทำครัวกลางขึ้นมาช่วยพวกเขา”
.
“ครัวกลางมันต่างจากที่เขาเอาของมาแจก เราจะทำอาหารสดใหม่ทุกมื้อ ของเราจะไม่เสีย ของแจกบางทีที่เราได้รับมา เขาทำแต่เช้าแล้ว กว่าจะมาถึงเรา อาหารมันบูดไปแล้วก็มี แล้วครัวกลางจะทั่วถึงกว่า ใครจะกินอะไรก็มาเลย อยากกินก็มาทำได้ แต่ขอแค่เอาไปกินเท่าที่อิ่ม ไม่ต้องเอาไปตุน มันต่างจากการเอามาแจก ถ้าของแจกโดยพฤติกรรมคนจะเอาไปกักตุนไว้ แต่ครัวกลางเขารู้ว่ากินแค่อิ่ม หิวก็เดินมากินอีกเพราะของมันไม่หมด”
.
“พอน้ำลด มันมีงานล้างบ้าน เพราะมันจมน้ำนาน ทำไมต้องช่วย ทำไมล้างบ้านเองไม่ได้ เพราะข้อแรกอุปกรณ์ราคาแพง มีเงิน 300 บาทได้อุปกรณ์มานิดเดียว บางคนก็ไม่มีแรงกำลังที่จะล้างบ้าน เช่น คนป่วย คนแก่ คนที่อยู่คนเดียว ต้องหยุดงานหลายวัน เพื่อไปล้างบ้าน เราก็จะไปช่วยเขา”
.
“บ้านผมก็น้ำท่วม เวลาเราล้างบ้านด้วยคนๆ เดียว กับช่วยกันหลายคน มันต่างกันมาก ถ้ามีหลายคนมาช่วย กำลังใจของชาวบ้านจะดี มีเพื่อนช่วยคิด ช่วยทำ จากที่คิดว่าจะต้องทำ 4 วันก็เหลือครึ่งวันจบ เขาก็มีเวลาไปทำอย่างอื่น”
.
“มาเป็นอาสาสมัคร ครอบครัวไม่เคยขัด พวกเขาดีใจที่เราทำแบบนี้ ทีแรกคนอื่นก็มองว่าผมสร้างคอนเท้นต์ ต้องการเรียกร้องความสนใจ แต่ผมไม่แคร์ ผมบอกเลยว่า ให้รอชม เพราะเวลาจะพิสูจน์ ผมทำต่อเนื่อง แม้แต่คนที่ว่าผมว่าทำคอนเท้นต์ ตอนนี้ยังมาขอความช่วยเหลือกับผม ผมก็ช่วยครับ ไม่มีปัญหาเลย”
.
“ผมคิดว่าสิ่งที่ผมทำงานอาสาสมัคร จะทำให้มีคนอย่างผมมากขึ้น จากคนที่ผมให้ความช่วยเหลือ เขาจะเปลี่ยนจากผู้รับมาเป็นผู้ให้ แล้วมันจะเกิดการผลักดัน ช่วยเหลือกันและกัน”
____________________________
โต้ง สถาพร ศรีแย้ม
อาสาสมัครครัวกลางและล้างบ้าน
พื้นที่ประสบอุทกภัย
อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี
____________________________
กระจกเงากำลังเข้าสู่ภารกิจล้างบ้าน
มหกรรมฟื้นฟูผู้ประสบภัยหลังน้ำลดใกล้มาถึงแล้ว
ใครพร้อมเป็นอาสาล้างบ้าน
เตรียมตัวรอประกาศรับสมัครได้เลย!!
Share Button

“พวกเราจะกลับมา” คำสัญญาในความเงียบก่อนเรือยนต์จะขับผ่านไป

“ไปกันเถอะ”
ผมสะกิดบอกพี่ทีมงานอีกคน
เราใช้เวลาอยู่ตรงนี้ไม่ถึงนาที
แทบไม่มีบทสนทนาอื่นเลย
ในห้วงเวลานั้น
.
สายตาพิจารณาภาพตรงหน้า
ใจคิดไปว่า มีคนจำนวนหนึ่งแล้ว
มาพูดคุย สอบถาม แสดงความเห็นใจ
แล้วขับเรือจากไปเหมือนที่เรากำลังจากไป
อะไรจะทำได้ดีกว่านั้นบ้าง
บางทีคำตอบตอนนั้นคือ ไม่มีจริงๆ
.
ความเงียบดำเนินไป
จนพี่คนขับเรืออาสา ตะโกนแซว
บอกชายบนหลังคาบ้านให้ “ชูมือสู้ๆ”
ทั้งชายขับเรือและชายบนหลังคา
รู้จักและตกอยู่ในชะตากรรมเดียวกัน
คือบ้านจมน้ำถึงชั้นสอง
.
เสียงเรือยนต์ดังขึ้นอีกครั้ง
พาพวกเราจากไปเพื่อกลับเข้าฝั่ง
มั่นใจว่าจะได้กลับมาบ้านหลังนี้อีก
จะมาพร้อมอาสาสมัครล้างบ้าน
และทีมช่างที่ช่วยซ่อมแซมบ้าน
มันหดหู่แต่ยังพอมีความหวังอยู่บ้าง
ถ้าถึงวันนั้นเราจะบอกชายคนนี้ว่า
“พวกเรากลับมาแล้ว”

———————————————————

ใครพร้อมช่วยกัน วันที่ 5-6 พ.ย. 2565 นี้
กระจกเงาจัดกิจกรรมอาสาล้างบ้านรุ่นที่ 1
สนใจเข้าร่วม ดูรายละเอียดได้ที่�https://shorturl.asia/YejxB
.
หรือสนับสนุนภารกิจอาสาล้างบ้านและซ่อมบ้าน
ผู้ประสบอุทกภัยน้ำท่วม อ.วารินชำราบ จ.อุบลฯ
ได้ที่บัญชี กองทุนภัยพิบัติ โดยมูลนิธิกระจกเงา
เลขที่ 202-258298-3 ธ.ไทยพาณิชย์

Share Button

ความเสียหายหลังน้ำลด ภาระที่หญิงชราต้องแบกรับ

“ก่อนน้ำมา มีคนช่วยขนของขึ้นชั้นสอง ตอนแรกยายก็คิดว่าจะไปกางผ้าใบอยู่ศูนย์พักพิงดีมั้ย ตัวยายก็เดินเหินไม่คล่อง ห้องน้ำก็ไม่สะดวก ไม่รู้จะไปหานอน หากินยังไง ก็ตัดสินใจขึ้นมาอยู่ชั้นสองของบ้านดีกว่า”
.
“ก่อนหน้านี้ อยู่ๆ วันนึงยายเริ่มปากเบี้ยว ก็นึกว่ามีตัวอะไรมาต่อย ก็ถามตาว่า ปากฉันเป็นอะไรมันชาๆ เบี้ยวๆ ดีที่ไปส่งโรงพยาบาลทัน เลยรู้ว่าเป็นเส้นเลือดตีบ ก็รักษาจนดีขึ้นแต่ก็กลายเป็นคนไม่มีแรง ขาเดินไม่ไหว”
.
“ปกติ ลูกจะเอาข้าวเอาน้ำมาส่ง ลูกสาวแต่งงานอยู่อีกหมู่บ้านนึง ก่อนน้ำท่วมก็เป็นแบบนั้น ยายไม่ได้ทำอะไรแล้ว กวาดบ้านตาก็เป็นคนกวาด เพราะยายไม่มีแรง พอน้ำท่วมจะย้ายไปอยู่บ้านลูกสาวก็ไม่ได้ บ้านลูกน้ำท่วมสูงกว่าบ้านยายอีก”
.
“กลัวว่าน้ำจะท่วมขึ้นมาถึงชั้นสอง นอนไม่หลับ นอนได้ 2 ชั่วโมงก็สะดุ้ง ลุกมาดูน้ำทุกวัน ตอนนี้ก็ยังนอนไม่หลับ มันผวาตลอด กลัวน้ำก็กลัว กลัวคนก็กลัว กลัวคนมาลักของ มันมีคนมาขโมยของตามบ้าน”
.
“เสียใจที่บ้านน้ำท่วม เสียใจจนไม่รู้จะเสียใจยังไงแล้ว เลี้ยงปลาไว้ในสระ ปลาก็หายไปหมด ไม่ได้เข้าไปดูเลย ต้องปล่อยทิ้งไว้ ข้าวในนากำลังออกรวง ก็จมหมด 8 ไร่ ไม่เหลือเลย”
.
“พอน้ำลด บ้านคงต้องซ่อมอีกหลายอย่าง ตู้เตียงไปหมด ล้างบ้านเองคงไม่ไหวแล้ว ถ้าไม่มีใครมาช่วย ก็ต้องจ้างเขา ใช้เงินผู้สูงอายุนี่แหละ เงินตากับยายคนละ 700 บาท จะเอาไปจ้างเขามาช่วย ตายายทำเองคงไม่ไหวดอก จะยกมือไหว้สุดศอกเลยถ้ามีคนมาช่วยยายนะลูก”
—————————————————
ยายประมูล อ่างคำหงษ์ อายุ 78 ปี
ผู้ประสบอุทกภัย บ้านหนองกินเพล
อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี
—————————————————-
สุดสัปดาห์นี้ กระจกเงาจะล้างบ้านยายประมูล
รวมถึงบ้านผู้ประสบภัยกลุ่มเปราะบางรายอื่นๆ
ในวันที่ 5-6 พ.ย.2565
สนใจลงแรงช่วยยาย ได้ที่
.
สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม
ศูนย์อาสาสมัครมูลนิธิกระจกเงา
วารินชำราบ อุบลราชธานี
คุณเบญ โทร 065-487-1286
.
หรือสนับสนุนภารกิจอาสาล้างบ้านและซ่อมบ้าน
ผู้ประสบอุทกภัยน้ำท่วม อ.วารินชำราบ จ.อุบลฯ
ได้ที่บัญชี กองทุนภัยพิบัติ โดยมูลนิธิกระจกเงา
เลขที่ 202-258298-3 ธ.ไทยพาณิชย์
Share Button

ฟื้นฟูห้องให้ปลอดเชื้อ ล้างบ้านให้ปลอดโคลน กู้สุขภาพคุณยายวัย 73


ทันทีที่ได้รู้ข่าว
ว่าจะมีอาสาสมัครหลายคนมาช่วยล้างบ้านให้
ยายเป เอ่ยปากบอกลูกสาวให้พาออกจากศูนย์พักพิง
เพื่อมารอต้อนรับพวกเราแต่เช้า
.
ยายเป เป็นแม่ใหญ่วัย 73 ปีแห่งบ้านหนองกินเพล
แม่ใหญ่ป่วยออดๆ แอดๆ ด้วยโรคไตเรื้อรัง
และอื่นๆ มานานแล้ว
.
ลูกหลานของยายเป็นชาวไร่ชาวนา
ไร่นาที่น้ำท่วมมิดเช่นเดียวกับบ้าน
ทางการแจ้งว่ากว่าจะได้กลับไปทำนาอีกครั้ง
ก็คงกลางธันวา หรือไม่ก็สิ้นปีโน่นเลย
.
พวกเราตั้งใจเร่งมาล้างบ้านให้ยายทันทีที่น้ำลด
เพราะตั้งแต่ไปอยู่ที่ศูนย์พักพิง
ข่าวว่า อาการป่วยก็ทรงๆ ทรุดๆ เรื่อยมา
.
โรคไตเรื้อรัง ทำให้ยายต้องมีห้องปลอดเชื้อ
ห้องปลอดเชื้อในวันที่เราเข้าไปล้าง
เต็มไปด้วยกล่องยาที่หนีน้ำไม่ทัน
.
ลูกสาวยายบอกว่า ทั้งที่เตรียมยกหนีน้ำไว้แล้ว
แต่น้ำมามากเกินกว่าที่คิดไว้
ยา 40 กว่าลังสำหรับดูแลยาย 3 เดือน
จึงเสียหายทั้งหมด
.
วันเสาร์ที่ผ่านมา
เราล้างบ้าน และห้องปลอดเชื้อของยาย
ให้กลับมาใช้ได้อีกครั้ง
.
และเป็นวันเดียวกับที่เจ้าหน้าที่ รพ.สต.
น้ำยาล็อตใหม่ มาให้ยายเช่นกัน
———————————————
สนับสนุนภารกิจอาสาล้างบ้านและซ่อมบ้าน
ผู้ประสบอุทกภัยน้ำท่วม อ.วารินชำราบ จ.อุบลฯ
ได้ที่บัญชี กองทุนภัยพิบัติ โดยมูลนิธิกระจกเงา
เลขที่ 202-258298-3 ธ.ไทยพาณิชย์
Share Button