
กลิ่นเหม็นอับที่หายไปบนเสื้อผ้าของคนไร้บ้าน

“ลูกชายพี่เหรอครับ”
ทีมงามถามแม่บ้านปั๊มน้ำมัน
ที่กำลังถูพื้นห้องน้ำ
โดยมีเด็กชายวัยไม่เกินหกขวบ
เดินวนไปมารอบตัวเธอ
.
เธอพยักหน้าตอบว่า
“ลูกชายหนูเองค่ะ”
คงเป็นช่วงเวลาปิดเทอม
ที่เด็กต้องมาทำงานกับแม่
เพราะที่บ้านไม่มีใครอยู่
.
ทีมงานเดินกลับไปที่รถ
ท่ามกลางฝนที่ตกปรอยๆ
หยิบนมโฟร์โมสต์หนึ่งลัง
เดินกลับมาที่หน้าห้องน้ำ
ยื่นให้แม่บ้าน
ถามย้ำว่าน้องดื่มนมรสจืดได้มั้ย
.
เธอยกมือไหว้ขอบคุณ
ยิ้มอย่างดีใจ
บอกว่าลูกกินเก่ง กินได้ทุกรสค่ะ
.
แม่ทีมงาน เคยเป็นแม่บ้านแบบนี้
ตอนเด็กก็เคยไปทำงานกับแม่
เคยช่วยแม่กวาดถูพื้น
.
วันนี้ยิ้มให้กับเรื่องราวในอดีต
และยิ้มให้กับปัจจุบันที่อยู่ตรงหน้า
นับว่าเป็นวันที่ดีสำหรับเราและเธอครับ
“ไปกันเถอะ”
ผมสะกิดบอกพี่ทีมงานอีกคน
เราใช้เวลาอยู่ตรงนี้ไม่ถึงนาที
แทบไม่มีบทสนทนาอื่นเลย
ในห้วงเวลานั้น
.
สายตาพิจารณาภาพตรงหน้า
ใจคิดไปว่า มีคนจำนวนหนึ่งแล้ว
มาพูดคุย สอบถาม แสดงความเห็นใจ
แล้วขับเรือจากไปเหมือนที่เรากำลังจากไป
อะไรจะทำได้ดีกว่านั้นบ้าง
บางทีคำตอบตอนนั้นคือ ไม่มีจริงๆ
.
ความเงียบดำเนินไป
จนพี่คนขับเรืออาสา ตะโกนแซว
บอกชายบนหลังคาบ้านให้ “ชูมือสู้ๆ”
ทั้งชายขับเรือและชายบนหลังคา
รู้จักและตกอยู่ในชะตากรรมเดียวกัน
คือบ้านจมน้ำถึงชั้นสอง
.
เสียงเรือยนต์ดังขึ้นอีกครั้ง
พาพวกเราจากไปเพื่อกลับเข้าฝั่ง
มั่นใจว่าจะได้กลับมาบ้านหลังนี้อีก
จะมาพร้อมอาสาสมัครล้างบ้าน
และทีมช่างที่ช่วยซ่อมแซมบ้าน
มันหดหู่แต่ยังพอมีความหวังอยู่บ้าง
ถ้าถึงวันนั้นเราจะบอกชายคนนี้ว่า
“พวกเรากลับมาแล้ว”
———————————————————
ใครพร้อมช่วยกัน วันที่ 5-6 พ.ย. 2565 นี้
กระจกเงาจัดกิจกรรมอาสาล้างบ้านรุ่นที่ 1
สนใจเข้าร่วม ดูรายละเอียดได้ที่�https://shorturl.asia/YejxB
.
หรือสนับสนุนภารกิจอาสาล้างบ้านและซ่อมบ้าน
ผู้ประสบอุทกภัยน้ำท่วม อ.วารินชำราบ จ.อุบลฯ
ได้ที่บัญชี กองทุนภัยพิบัติ โดยมูลนิธิกระจกเงา
เลขที่ 202-258298-3 ธ.ไทยพาณิชย์