ผู้เห็นความตาย ทั้งต่อหน้าและลับหลัง
บ่อยครั้งที่ได้รับรู้ว่าเด็กป่วยที่เคยเล่นสนุกด้วยกัน เสียชีวิตแบบกระทันหันในชั่วโมงถัดไป
เมื่อแรก ความเศร้าจู่โจมจนคิดถึงการทำงานต่อแทบไม่ไหว.. เพราะเจ้าหน้าที่ทุกคนก็มีหัวใจ
การทำงานกับเด็กป่วยในโรงพยาบาลจำเป็นต้องใช้ความเข้มแข็งในการทำความเข้าใจ
กับการอยู่และการจากไปของคนที่เรารู้จัก คุ้นเคย เหมือนเพื่อนในชีวิต..
ในพื้นที่การทำงานของโครงการโรงพยาบาลมีสุข ..ไม่ได้จำกัดอยู่แค่เพียงเรื่องราวภายในของเด็กป่วย
ที่หวังเพียงเพื่อบรรเทาและลดความทุกข์อันเกิดจากความเจ็บปวดทรมานจากโรคภัยและการรักษาเท่านั้น
การรับฟังปัญหาความหนักอกทุกข์ใจของพ่อแม่ หรือผู้ดูแลเด็กป่วยคืออีกภารกิจที่สำคัญของโครงการ
การลดความทุกข์ นา นา ลงได้จะช่วยเพิ่มความสุขให้เกิดขึ้นได้จริง
ตลอดการทำงานที่ผ่านมากว่าสิบปีของโครงการฯ เจ้าหน้าที่และอาสาสมัครรู้ดีว่า พวกเขาต้องพบเจอกับสิ่งใดบ้าง
ในทุกการต่อสู้..สุดท้ายปลายทางของเด็กป่วยคือการจบชีวิตลงอย่างสงบ ด้วยโรคร้ายเกินต้านทาน
แต่หากอาการทุเลาเบาบาง..จะมีโอกาสได้กลับบ้าน ไปโรงเรียน เล่น และใช้ชีวิตเฉกเช่นเด็กธรรมดา
ทุกครั้งของการจากลา มีน้ำตาเสมอ .. การทำความเข้าใจในสัจธรรมช่วยทำให้คนทำงานแข็งแกร่งขึ้น
เราไม่อยากให้ความรู้สึกโศกเศร้ามาบั่นทอน หรือลดชั่วโมงเพิ่มความสุขให้กับเด็กป่วยทุกคน
ถึงแม้ว่ามนุษย์ทุกคนต้องหมุนวนในวัฏจักรแห่งการเกิด แก่ เจ็บและตาย เป็นเรื่องธรรมดา
แต่การเกิดมาพร้อมกับโรค ทำให้เด็กป่วยบางคนไม่มีโอกาสได้เติบโต
เพื่อแก่เฒ่าไปตามวัยและตายเมื่อถึงเวลาอันสมควร
ไม่ใช่แค่เพียงเจ้าหน้าที่ แต่อาสาสมัครของโครงการต้องเปิดพื้นที่ของชีวิต
เพื่อเรียนรู้เรื่องราวภายในของตนเองหลังความตายที่ดูง่ายดายของเด็กๆที่รู้จักมักคุ้นทุกๆคน
ภายในห้องเล็กๆที่บรรจุเสียงหัวเราะเอาไว้ ท่ามกลางสายน้ำเกลือระโยงระยาง
หากทำเป็นมองไม่เห็นเข็มฉีดยาที่ข้อมือข้างขวาของเด็กป่วย..
ไม่ว่าอย่างไร เขาก็คือเด็กที่ควรได้รับสิทธิมีชีวิต หัวเราะ ยิ้ม เช่นเด็กทั่วไป
ถึงแม้ว่าจะเติบโตอยู่บนเตียง และมีชีวิตวนๆเวียนๆอยู่กับหมอ พยาบาล และยา
